Szkola, jako pole bitwy? Oczywiscie! Jesli ogladasz szkole z zewnatrz z przekonaniem, ze równie pieknie jest wewnatrz, to najwyzsza pora wyjsc z tej „banki” wyobrazni i przyjrzec sie strona po stronie panoszacemu sie w srodku upadkowi wszelkich zasad. Gorszacym ukladom z tronem i oltarzem, zanikowi resztek przyzwoitosci, a nade wszystko temu, co w efekcie czyni ucznia niewidzialnym pod zwalem procedur i absurdu. Fabule powiesci stanowia epizody z zycia wiejskiej nauczycielki – Miry - zwiazanej uczuciowo z dyrektorem szkoly, zaangazowanej spolecznie i towarzysko, zarazem majacej skomplikowane relacje z rodzina i przeszlosc naszpikowana bledami mlodosci. Poznajemy ja w momencie kolejnego wirazu zyciowego, gdy po serii rozczarowan, co do etycznych postaw najblizszych, postanawia diametralnie – mimo piecdziesiatki w metryce – przewartosciowac swoje zycie. To równiez koszmarny obraz wnetrza prowincjonalnej szkoly, skad fala zaniku kregoslupów moralnych wywiala resztki przyzwoitosci.
