Opowiesci o trzech wielkich ludziach, zwanych geniuszami: Albert Einstein (1879 - 1955) – naukowiec, Marek Aureliusz (121 – 180) – cesarz imperium rzymskiego, oraz muzyk i kompozytor – Jan Sebastian Bach (1685 - 1750).
Zaczelo sie od artykulu, o Albercie Einsteinie (1879 – 1955) i zadziwiajacych okolicznosciach odkrycia, czy stworzenia, Szczególnej Teorii Wzglednosci.
Teksty o Marku Aureliuszu powstaly z powodu jego niezwyklej ksiazki, rodzaju duchowego przewodnika, czy pamietnika, pt. „Rozmyslania” lub „Do siebie samego”. Marek Aureliusz to ulubiony wladca historyków i innych tzw. myslicieli. Przypisuja mu z luboscia same dobro, same pozytywne cechy. Przeciwnie traktuja syna i nastepce Marka Aureliusza - Kommodusa (161 - 192). Marek Aureliusz to biel, Kommodus to czern, samo zlo. Ale Marek Aureliusz jest takze autorem ksiazki nieprzemijajacej urody. Teksty o Bachu powstaly z milosci do jego muzyki.
Jan Sebastian Bach mial nudne zycie, zmora biografów: praca, zona, praca, dzieci, praca, praca. Mnóstwo codziennych klopotów, wieczna pogon za kazdym groszem, i kompromisy. Ale w muzyce Jan Sebastian Bach nie szedl na zadne kompromisy. I to po sobie zostawil – cudowna muzyke. Opowiesc o niezwyklych ludziach i niezwyklych, iscie potwornych czasach, w których zyli.
Albert Einstein to pierwsza polowa XX wieku, czasy dwóch wojen swiatowych, komunizmu, masowych zbrodni oraz wielkich odkryc naukowych. Marek Aureliusz to druga polowa II wieku, czas straszliwej pandemii, wojen oraz zalamania potegi imperium rzymskiego. Jan Sebastian Bach - koniec baroku i czas powstania nowej epoki, epoki rozumu (?) czyli Oswiecenia. Czasy ruchów tektonicznych, gdy nic nie pozostawalo takie same. Wszyscy jestesmy dziecmi swoich czasów. I ci mali, i ci wielcy.
Albert Einstein, Marek Aureliusz, Jan Sebastian Bach. Trzech gigantów: geniusz nauki, polityki oraz sztuki. Wielcy i mali. Wielcy w malosci i mali w wielkosci. Kto jest kim? Kto jest prawdziwie wielki? I w czym zaznacza sie jego wielkosc? Oszust. I geniusz. I ten, co byl i wielki i maly zarazem. A kim ja jestem? Wszyscy bowiem, i ci co pisza, i ci co czytaja, zgodni w swoim egotyzmie, pisza i czytaja o tym, co ich interesuje, ubogaca, poszerza wiedze, czy horyzonty, czy chocby zabija czas. Czynia to zatem dla sobie samego. Marek Aureliusz ma tutaj calkowita racje.
