Boguslaw Schaeffer (1929–2019) napisal sztuke o Antonie Webernie gdy mial 26 lat, jeszcze przed „odwilza” 1956 roku. Trudno nie zauwazyc dojrzalosci w przedstawieniu problematyki kariery artystycznej przez mlodego muzyka. Tytulowego Weberna pokazal w dramacie jako twórce wiernego sobie i swoim idealom, polaczonego wiezami przyjazni z nauczycielem Schönbergiem – komponujacym w stylu dodekafonicznym oraz rówiesnikiem Albanem Bergiem. W ksiazkach Schaeffera o muzyce XX wieku, m.in.: w Nowej muzyce z 1958 roku, bedacej szczególowym kompendium technik kompozytorskich, i tych nastepnych, juz pisanych w sposób bardziej przystepny, Webern zajmie, mimo ze jakby na uboczu, miejsce zaszczytne, wybitnego nowatora.
O tym, ze bohaterem sztuki zostala postac, której monotonna raczej egzystencja pozbawiona byla dramatycznych wydarzen, a kariera wyrózniajacych ja akcentów, mógl przesadzic interesujacy autora dysonans pomiedzy niepodwazalna wartoscia, jaka wnosily do rozwoju muzyki kompozycje Weberna, a lekcewazeniem i niechecia, z jaka przyjmowal je swiat zewnetrzny.
Joanna Zajac z ksiazce Dramaturgia Schaeffera pisze: „Muzyczny swiat bardzo powoli pokonywal utrwalona niechec do twórczosci Weberna, która przez dlugi czas splatala sie z uprzedzeniami wobec samej osoby kompozytora.” Wiedze o zyciu kompozytora przyniosly dopiero badania Hansa i Rosaleeny Moldenhauerów na poczatku lat 60.
Akcja sztuki obejmuje okres 1928–1950. Dojmujacy jest opis rzeczywistosci, w jakiej Webernowi przyszlo tworzyc. W mlodosci otaczalo go mieszczanskie koltunstwo, a w kolejnych latach kultura wprzegnieta w machine hitlerowskiego rezimu. Zginal przedwczesnie tuz po wojnie od przypadkowej kuli, przez pomylke. Pomysl przeniesienia Weberna na scene radiowa powstal wraz z innymi dzialaniami Komitetu Obywatelskiego Pamieci o Boguslawie Schaefferze, zawiazanego przez grupe bliskich mu przyjaciól i uczniów w Krakowie. Glównym celem Komitetu jest promocja twórczosci kompozytorskiej i dramaturgicznej Boguslawa Schaeffera, zmarlego w 2019 roku w Salzburgu.
Prezentacja tekstu odbyla sie w Domu Literatury w Warszawie we wspólpracy ze Stowarzyszeniem Pisarzy Polskich i Zwiazkiem Artystów Scen Polskich w 2024 roku.
Pawel Bitka Zapendowski ma w dorobku dramaturgicznym teksty o twórcach: Georg Trakl – Noc Trakla, Trakl nieskonczony i Trakl. Blok X, Tadeusz Kantor – Kantor w Paryzu, Jean-Michel Basquiat – Basquiat – Czarny ¬Picasso (z Miroslawem Koniecznym), Leo Lipski (Lipszyc) – Leo Lipski Story – Milosc na Miodowej, Halina Poswiatowska – Paszport dla poetki, Andrzej Wajda w monodramie Mialem wielkie szczescie. W 2022 roku Teatr Polskiego Radia zrealizowal sluchowisko Leo Lipski Story – Milosc na Miodowej w rez. Anny Skuratowicz z Jerzym Schejbalem i Grazyna Barszczewska.
