Pierwsze polskie wydanie slynnego zbioru esejów Susan Sontag. Amerykanska autorka kresli sylwetki kilku twórców, m.in. : Waltera Benjamina, Eliasa Canettiego, Antonina Artauda, zastanawia sie nad zródlami popkulturowej fascynacji faszyzmem i przyglada sie kolejnym mistyfikacjom Leni Riefenstahl. Motywem przewodnim wszystkich esejów czyni Sontag zwiazki estetyki i etyki w literaturze, filozofii, teatrze i filmie. Niektóre eseje maja charakter bardziej osobisty, jak wspomnienia o Paulu Goodmanie i Rolandzie Barthesie, inne stanowia interpretacje dziel, wszystkie jednak cechuje przenikliwosc mysli i pasja autorki.
„Wszelka sztuka, która wyraza radykalne niezadowolenie i pragnie zaburzyc mile doznania, ryzykuje, ze zostanie rozbrojona, zneutralizowana i pozbawiona burzycielskiej mocy przez podziw innych, przez to, ze zostanie (lub wydaje sie, ze zostala) calkowicie przeniknieta, przez praktyczne zastosowanie” – pisze Sontag w eseju o Artaudzie. Sama stara sie czytac i pisac tak, zeby nie ujarzmic sztuki, lecz ocalic jej niszczycielska moc.
