Praktyczna znajomosc czlowieka to nieodzowna bron w zyciowej walce. To ona najskuteczniej chroni nas przed osobistymi rozczarowaniami oraz biznesowymi stratami, bedac równoczesnie kluczem do niespodzianych sukcesów.
Dlatego kazdy z nas dazy do tego, aby przejrzec charakter blizniego.
Najpewniejszym i najszybszym sposobem poznania drugiego czlowieka jest sztuka interpretacji pisma recznego czyli „grafologia”. Podobnie jak charakter uwidacznia sie w mimice czlowieka, jego postawie, zachowaniu i akcentowaniu slów, tak samo odzwierciedlaja go ruchy wykonywane podczas pisania.
Pismo jest widocznym sladem ruchu pisarskiego, a dzieki temu, iz swój specyficzny wyglad zawdziecza najrózniejszym odczuciom i emocjom swojego wytwórcy, staje sie nieomylnym zwierciadlem charakteru.
W zaprezentowanej ,,Personografii’’ w rozdziale I autor przedstawil grafologie ,,Szkoly niemieckiej’’, sformulowana i rozwinieta glównie przez Langenbrucha,
Preyera, Bussego, Klagesa i Meyera, która interpretacje pisma recznego sprowadza do nielicznych, jasno sprecyzowanych zasad i próbuje ja wyjasnic w sposób naukowy w oparciu o naturalne reguly uczuc i emocji.
Rozdzial II otwiera szkole grafologiczna metody RUSTIN. Metode grafologiczna, która nie istniala, ale co ciekawe miala pragmatyczne zastosowanie w wielu obszarach zycia codziennego.
Rozdzial III dopelnia zbiór tablic pogladowych obejmujacych podpisy i rekopisy. Okres miedzywojenny, z którego pochodzi wykladnia zasad grafologicznych stosowanych przez Sylvusa,. Wymagal od autora zachowania pewnych archaizmów i szczególnej skladni jezykowej, by wiernie oddac styl i charakter jezyka N. Sylvusa. Autor ma nadzieje, ze swoja praca zainspiruje
grafologów do badan pisma odrecznego polskich, slawnych postaci historycznych, tak ze swiata sztuki, literatury, jak i polityki.
W kolejnym IV rozdziale ,,Znawstwo pisma’’, poznajemy miedzy innymi: cechy pisma kobiecego i meskiego, kreslone prawa oraz lewa reka, fragmenty dokumentacji pogladowej z badan porównawczych pisma recznego i podpisów, czyli obszary pracy bieglego sadowego.
Analogie miedzy pismem recznym a temperamentem oraz odpowiedniki graficzne wyrazajace dume, inteligencje itd., znajdziemy w rozdziale V ,,Grafologia wg R. de Salberga’’.
W rozdziale VI ,,Terminologia grafologiczna wg Joanny Belejowskiej’’, czytelnik zapoznaje sie z pojeciami stosowanymi w szeroko rozumianym pismo- znawstwie. Co ciekawe, pierwsze polskie publikacje grafologiczne pochodza
jeszcze z XIX wieku w/w autorki, która na lamach ,,Tygodnika
Warszawskiego’’ przedstawiala zalozenia michonowskiej grafologii znaków.
Rozdzial VII ,,Notatki grafologiczne’’ otwiera zbiór materialów archiwalnych z okresu miedzywojnia, drugiej wojny swiatowej i przed rokiem 1900 w Polsce.
Zapraszamy do lektury wszystkich zainteresowanych grafologia (personografia) i jej mozliwosciami.
