Pamietnik ten zostal napisany przez ciezko chorego mlodego chlopaka, który zostal zwolniony z obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau w Oswiecimiu.
Impulsem do napisania pamietnika bylo przede wszystkim zarliwe przywiazanie, do pozostawionych w obozie towarzyszy.
W kazdym dniu, po wiele razy powracal do nich mysla i zdawalo mu sie, ze szczególowe opisanie, utrwalenie wszystkich okolicznosci obozowego meczenstwa jest obowiazkiem tego, który sie wydostal, jakkolwiek nie mial zyc dluzej.
Uwazal równiez, ze konieczne jest przedstawienie róznorodnosci wiezniów Oswiecimia, poniewaz spoleczenstwo wie o tym nie wiele, czesto tez ludzie przedstawiaja sobie rzeczy inaczej, niz wygladaja.
Autor pamietnika rozstajac sie z zyciem w mlodym wieku, umieral w przeswiadczeniu, ze inni wytrwaja, ze wlasciwa Polakom psychiczna odpornosc i umiejetnosc koncertowania woli zdecyduje o mozliwosci zniesienia srogiego meczenstwa, które zgotowaly Niemcy.
Niestety, ciezko chory mlodzieniec zmarl wkrótce, po napisaniu pamietnika.
